Er wordt veel gepraat over personeelstekorten, hoge werkdruk en verzuim. Maar als ik om me heen kijk — naar mijn eigen werkverleden en de verhalen van mensen in mijn omgeving — dan denk ik vaak: het probleem zit dieper.
We verwachten veel van mensen. Dat ze flexibel zijn, bereikbaar buiten werktijd, en zelfs op vakantie “gewoon even inloggen” als het moet. Dat ze geen moeite hebben met veranderende processen, minimale begeleiding of managers die nauwelijks aanwezig zijn. En het liefst met een glimlach, want “je hebt toch een vaste baan?”.
Ik weet nog dat ik eens ziek was, maar me niet ziekmeldde. “Je werkt toch vanuit huis?” was de redenatie. Een laptop op schoot, vanuit bed — dan ‘valt het wel mee’. Vakantie opnemen was ook lastig. Want als ik toch op locatie X zit, dan kan ik toch best werken?
Maar zo werkt het niet. Niet als je mentaal uitgeput bent. Niet als je geen erkenning krijgt. Niet als er alleen gereageerd wordt met “jammer, deal ermee.”
Problemen die niet opgelost worden
Te vaak worden signalen van medewerkers genegeerd.
Een collega van me kaartte eens een serieus probleem aan. De reactie? “We weten het. Maar het is niet anders.”
Geen oplossing, geen empathie — alleen de verwachting dat je ermee omgaat.
Of managers die parttime op kantoor zijn, nauwelijks bereikbaar zijn voor vragen en geen idee hebben wat er werkelijk speelt op de werkvloer. Medewerkers die zich uitspreken, worden soms als lastig gezien. Kritische feedback? Lastig.
In plaats van luisteren, wordt er defensief gereageerd.
En dan hebben we het nog niet eens over beloftes die niet worden nagekomen, of over salarissen die niet in verhouding staan tot het werk dat geleverd wordt.
Mentale gezondheid is geen luxe
Mentale gezondheid wordt vaak pas besproken als het misgaat. Als iemand uitvalt, overspannen raakt, of zelfs vertrekt.
Maar voorkomen is niet alleen beter, het is ook menselijker.
Goede communicatie, ruimte voor feedback, oprechte interesse en duidelijke grenzen (zoals niet mailen na werktijd, of gewoon vakantie durven nemen zonder schuldgevoel) zijn géén extra’s. Het zijn randvoorwaarden.
En soms — ja, soms moet je als werkgever je medewerker gewoon tegemoetkomen, ook als jij het niet ‘erg’ zou vinden in die situatie. Want goed werkgeverschap betekent dat je je kunt verplaatsen in een ander. Ook als je het zelf anders zou doen.
Mensen zijn geen cijfers
Een tevreden medewerker levert beter werk, is loyaler, en zorgt voor een positieve sfeer.
Maar belangrijker nog: medewerkers zijn mensen. En mensen verdienen het om met respect behandeld te worden — ook (juist) op de werkvloer.
Dus als je écht werk wilt maken van goed werkgeverschap, begin dan met luisteren. Écht luisteren.
Blijf regelmatig inchecken bij jezelf en je team: hoe gaat het écht? Hulp nodig bij het creëren van meer rust en structuur op de werkvloer? Ik denk graag met je mee.
Reactie plaatsen
Reacties